Tuesday, March 10, 2009

τα λεφτά του Φαραώ

Τι στο καλό συμβαίνει με την οικονομική κρίση; Οι τηλεοράσεις βουίζουν, το μόνο που ακούω σε διάφορες συζητήσεις είναι η έλλειψη χρημάτων. Πείνασε η Αμέρικα και πρέπει να πεινάσουμε όλοι. Μια ζωή στο ρυθμό των άλλων. Πότε θα ξυπνήσουμε; Οικονομική κρίση; Εγκεφαλική κρίση...
Εγώ βλέπω πως φέτος περισσότερο από ποτέ, ο κόσμος ανοίγεται. Βγαίνει, αγοράζει, ξοδεύει. Που την είδατε την οικονομική κρίση; Ναι, ο τζίρος έχει πέσει και οι απολύσεις αυξάνονται ραγδαία. Να' ναι καλά οι μεγαλοεταιρίες που βρήκαν πρόσφορο έδαφος για εκμετάλλευση. Πάρτε το χαμπάρι. Είναι στη φύση του Έλληνα να περνάει καλά. Και η συντέλεια του κόσμου να γίνει θα την απολαμβάνει από τη νέα πλάσμα οθόνη του.
Δε ξέρω πως γίνεται -εσείς θα μου πείτε- αλλά ποτέ κανείς δεν έχει χρήματα για ένα σινεμά. Αλλά θα την χτυπήσει την ταβερνούλα του. Κανείς δεν έχει λεφτά για ένα θέατρο. Αλλά το καφεδάκι του θα το πιει. Μια ζωή θυμάμαι τον εαυτό μου στο Λύκειο να παρακαλάω κόσμο και κοσμάκι να πάμε ένα σινεμά. Κανείς! "Θέλω τόσο πολύ αλλά δε βγαίνω ρε συ gomena". Μην πιεις 2 καφέδες ρε γελοίε στο κάτω κάτω!
Όλα είναι θέμα επιλογών. Ξέρω άτομο που μου κλαίγεται συνεχώς και κάθε μέρα μου παρουσιάζει και ένα νέο καλλυντικό που αγόρασε. Στην οικογενειακή επιχείρηση κανείς δεν πληρώνει. Όλοι πνίγονται στα χρέη. Παρόλα αυτά σκάνε μύτη με νέο τζιπάκι, υπερσύγχρονο κινητό και απαστράφον ρολόι. Και τα παιδιά στην τρίχα για να συμπληρώσουν την εικόνα της μάχιμης μικροαστής οικογένειας. Και δώστου Diesel, και δώστου 3Guys, και δώστου Benetton!
Το αστείο είναι οτι κανείς δεν τους κακολογεί. Όλα αυτά που μια δεκαετία πριν θα θεωρούνταν υπερκαταναλωτισμός αποτελούν στις μέρες μας τρόπο και ποιότητα ζωής. Θεωρούμε αυτονόητο το καλό αμάξι, το πολυτελές ιδιόκτητο σπίτι, το καλό ντύσιμο. Ποιος δε θέλει άλλωστε μια άνετη ζωή; Μια ζωή στην οποία να μπορεί όμως να αντεπεξέλθει οικονομικά. Γιατί καλά όλα αυτά. Το χεράκι να το βάζεις στην τσέπη όμως πριν πληρώσεις, για να ξέρεις τι έχεις και μέχρι που αντέχεις.
Δεν είναι η οικονομική κρίση το πρόβλημά μας. Η έλλειψη κρίσης είναι. Δε μπορούμε να ξεχωρίσουμε το αναγκαίο από την πολυτέλειας. Και δυστυχώς, στις μέρες που ζούμε, κάτι τέτοιο φαντάζει πιο μακρινό από ποτέ. Ετοιμαστείτε για τον ερχομό της πυραμίδας...



Ζήτω τα φτωχά πλην τίμια αγόρια των δυτικών προαστίων.

I got no money.

Nevermind. I just like you the way you are!

1 comment:

maria said...

πες τα πες τα...