Bollywood Lovers No1

Ok, δεν κρατιέμαι και θα γράψω και άλλο ποστ! Άλλα ήθελα να γράψω στο κάτω ποστ αλλά μου βγήκε επαφή τρίτου τύπου. Να’ μαι πάλι λοιπόν!
Στο παρών ποστ θα ασχοληθούμε με τους άντρες. Χαρήκατε ε; Εγώ να δείτε! Όπως όλοι γνωρίζουμε, στις περισσότερες γυναίκες αρέσουν οι ξανθοί με γαλάζια μάτια. Brad Pitt και Leonardo Di Caprio style. Άντε και κανένας καστανός με dirty ματιά, κοίτα Colin Farrell. Σε πόσες όμως αρέσουν οι Ινδοί; Μόνο σε μένα!
Πάντα μου έλεγαν οτι έχω περίεργα γούστα. Οκ, το παραδέχομαι. Όλοι μου λένε οτι τα γούστα μου είναι για τα μπάζα. Εγώ δεν το πιστεύω. Δέχομαι οτι δε μου αρέσει κάποιος συγκεκριμένος τύπος άντρα αλλά πιστεύω πως όλοι έχουν τη χάρη τους. Και ο τύπος nerd είναι γοητευτικός με τα γυαλάκια του και ο τύπος κάθαρμα είναι σέξυ με το πρόστυχο βλέμμα του. Το καλό είναι πως τώρα νιώθω πιο ερωτευμένη από ποτέ, καθώς έχω βρει τον τύπο που τα συνδυάζει όλα! Λες και έχει ένα μαγικό τσιπάκι που ανά πάσα στιγμή ανιχνεύει τον τύπο άντρα που θέλω να είναι! Για την ξεχωριστή αυτή ύπαρξη όμως θα συζητήσουμε κάποια άλλη στιγμή, καθώς ένα ποστ μόνο δεν αρκεί για να αναλύσουμε τις χάρες του (Σε έφτιαξα πάλι μάναμ;).
Ας επιστρέψουμε όμως στους Ινδούς. Τι να πρωτοπώ γι' αυτούς; Έχω μια αγάπη για την Ινδική κουλτούρα γενικότερα, είναι αλήθεια. Μου αρέσει το Bollywood και η αισθητική τους. Πιστεύω πως οι άνθρωποι είναι πολύ μπροστά σε θέμα οργάνωσης. Τι Hollywood και μαλακίες! Εδώ μιλάμε για υπερπαραγωγές!

Λατρεύω την αγνότητα που εκφράζουν οι ταινίες τους. Η θεματολογία τους περιορίζεται ευστόχως στο «Μ’αγαπάς-Σ’αγαπώ» και αυτό είναι όλο. Ούτε ίντριγκες, ούτε μπερδέματα. Το θέμα είναι από μόνο του μοναδικό και δε χρειάζεται τίποτα άλλο για να ενεργοποιήσει τα συναισθήματα του θεατή. Μόνο να παρουσιάσει το πώς είναι η αληθινή αγάπη. Οι Ινδοί το κατανοούν αυτό, το υπηρετούν και το προβάλουν με επιτυχία. Οι αμερικάνοι το κάνουν αυτό σπάνια, για καμιά δραματική αισθηματική ταινία.
Θα ήθελα να είμαι Ινδή. Οι Ινδές φαντάζουν στα μάτια μου σαν θεές. Με τα υπέροχα φουστάνια τους και τα φωτεινά χρώματά τους, με τα πλούσια μαύρα μαλλιά τους και με την κοφτερή τους ματιά, με κάνουν να φαντάζομαι πως κανένας άντρας δε μπορεί να τους αντισταθεί. Ξέρω πως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά για τις Ινδές στην καθημερινή ζωή αλλά στις ταινίες δεν παίζονται!
Όσο για τους Ινδούς…τι να πω! Ανέκαθεν είχα ένα θέμα με τους σκούρους μελαχρινούς άντρες. Με τους πολύ σκούρους όμως. Όχι μαύρους! Απλά μελαψούς. Οι μεγαλύτεροι έρωτες της ζωής μου ήταν ο Enrique Iglesias και ο Mr Μ.Π. που είναι και οι 2 σαν σοκολάτες. Μιαμ… Κανείς τους δεν είναι Ινδός αλλά είναι και οι 2 μελαψοί.

Έχουν κάτι αυτοί οι Ινδοί που με ξετρελαίνει. Καταρχάς, με ανάβει το χρώμα του δέρματός τους. Πείτε το ανωμαλία, πείτε το βίτσιο! Δε μπορώ τους άσπρους άντρες και ας μπλέκω συνέχεια με τέτοιυς. Το χρώμα τους είναι ακριβώς αυτό που μου αρέσει! Έχουν υπέροχα μάτια και μερικοί έχουν κάτι τόσο οικείο στο πρόσωπό τους, που θες να τους φιλήσεις!
Ξέρω τι σκέφτεστε τώρα! Ότι χρειάζομαι επειγόντως γιατρό. Σίγουρα έχετε στο μυαλό σας κάποιο Πακιστανό από το Β12 που καθόταν δίπλα σας και βρωμοκόπαγε. Ίσως δεν έχετε γνωρίσει τις περιπτώσεις που έχω γνωρίσει εγώ… ;-) Here we go...
Περίπτωση Νο1: Ένας καλοκαιρινός...Ήλιος!

Το 2006, αν δεν απατώμαι, είχα πάει διακοπές στην Αυστρία. Μια μέρα βρεθήκαμε στην Pizza Hut στο κέντρο της πόλης και όπως κάθε ευρωπαϊκή πόλη που σέβεται τον εαυτό της, έτσι και στην Pizza Hut της Βιέννης δε δούλευε ούτε ένας Αυστριακός, παρά μόνο ξένοι και κυρίως Ινδοί!!! Είχαμε πάει οικογενειακώς, γινόταν ψιλοχαμός και με το ζόρι βρήκαμε ένα τραπέζι κοντά στην κεντρική μπάρα.

Δεν πέρασαν 2 λεπτά και παρατήρησα κάποιον να με κρυφοκοιτάει, ενώ κουβαλούσε ποτήρια. Προσπαθούσα μάταια να τον δω μέχρι που ξεπρόβαλε από τη ψηλή μπάρα…Αυτό ήταν! Έχασα τον κόσμο…Δεν είχα ξαναδεί τέτοια μάτια στη ζωή μου! Έμεινε ακίνητος να με κοιτάζει και σαν να έτρεμε και εγώ μπροστά σε όλη μου την οικογένεια έδινα ρεσιτάλ αποχαύνωσης.

Όταν πέρασαν τελικά τα ατελείωτα αυτά δευτερόλεπτα ένιωσα σαν να τον ήξερα αυτόν τον άνθρωπο μια ζωή. Παρήγγειλα άρον άρον και για καλή μου τύχη η αδερφή μου και η μάνα μου σηκώθηκαν να πάρουν μαχαιροπίρουνα (ήταν self-service). Σκοτώθηκα να σηκωθώ και εγώ, καθώς ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για να πάω προς το μέρος του. Πλησίασα και τον κοίταξα. “Hi” μου είπε. “Hello” του απάντησα και αυτή ήταν η αρχή του χάους, καθώς το παλικάρι δεν ήξερε γρι αγγλικά! Με τα χίλια ζόρια του εξήγησα πως ήμουν τουρίστρια και αυτός μου είπε “You… eye nice!” Έχω ωραία μάτια εννοούσε. Έχω ωραία μάτια;! Αν τα δικά μου ήταν ωραία τα δικά του ήταν παραδεισένια! Τόσο γλυκά που σε υπνώτιζαν. Το βλέμμα του ήταν τόσο βαθύ που σε ταξίδευε.

Μου ζήτησε να έρθει να με πάρει από το ξενοδοχείο με το αμάξι του για να πάμε για χορό αλλά αρνήθηκα. Ήμουν και πιο μικρή τότε... Του ζήτησα τη διεύθυνσή του. Δεν κατάλαβε και του εξήγησε ένας φίλος του. Κοντοστάθηκε. Δεν ήξερε τι να γράψει. Δε ξέρω γιατί. Πήρε μια χαρτοπετσέτα και αφού έψαξε για λίγο σαν μανιακός για στυλό έγραψε «Rupe Gusse» και κάτι άλλα. “What’s your name?” τον ρώτησα. “Sunny” απάντησε χωρίς να είναι απολύτως σίγουρος οτι τον λένε έτσι. «Definitely Sunny» του χαμογέλασα αλλά αμφιβάλλω αν το έπιασε.

Θυμάμαι πως γύρισα Ελλάδα και τον σκεφτόμουν συνέχεια. Ήταν το πιο όμορφο πλάσμα που είχα γνωρίσει. Σου μίλαγε και έλιωνες. Τόσο γλυκός, τόσο καλοσυνάτος, τόσο όμορφος! Κάτι μάτια! Ένα χαμόγελο! Απίστευτος! Δε μπορούσα να πάρω την απόφαση να του γράψω. Όταν την πήρα συνειδητοποίησα πως η διεύθυνσή του ήταν ατελής. Έψαξα άπειρες φορές στο Google για την περιοχή Rupe Gusse ή οτιδήποτε μπορεί να είναι αυτό αλλά τίποτα…Η χαρτοπετσέτα έχει μείνει στον πίνακα ανακοινώσεων του δωματίου μου να μου θυμίζει έναν μεγάλο έρωτα που χάθηκε…
Αυτά για τον πρώτο Ινδό που μου έκλεψε την καρδιά. Περισσότερα για τους πολυπολιτισμικούς μου έρωτες και φωτογραφικά ντοκουμέντα, για να δείτε για τι πράγμα μιλάω, λίαν συντόμως. Έχει πάει και 3.30 και έχουμε και πρωινό ξύπνημα αύριο. See ya people!