Μου την είπαν σε προσωπικό επίπεδο, επειδή δε συμφωνώ με τα επεισόδια και κυρίως με την αναρχική στάση των μαθητών. Δε με νοιάζει τι συμβαίνει στον κοινωνικό περίγυρο. Τα παιδιά είναι παιδιά και είναι ανεπίτρεπτο να ερμηνεύουμε την επιθετική τους στάση ως ξέσπασμα καταπίεσης. Οι ενήλικες έχουν συνείδηση των πράξεών τους, μπορούν να δρουν ανεξέλεγκτα και να δέχονται τις συνέπειες. Εμείς ωφείλουμε να προστατεύουμε τους νέους.
Αφήνουμε τους νέους μας να ντροπιάζονται και να πιάνονται στα χέρια με αστυνομικούς για να ικανοποιήσουμε τα δικά μας θέλω, αυτά που εμείς θα θέλαμε να κάνουμε στο κατεστημένο αλλά είμαστε πολύ δειλοί για να τα κάνουμε. Βλέπουμε στους μαθητές με τις μολώτοφ τους εαυτούς μας και ξεχνάμε πως πρόκειται για 13χρονα παιδιά που δεν έχουν πλήρη συνείδηση των όσων κάνουν. Παιδιά που δεν έχουν φάει ακόμα το γερό χαστούκι της ζωής, παιδιά που ενώ θα μπορούσαν να διαμαρτυρηθούν με ειρηνικές πορίες και συναυλίες, τραυματίζονται σε πετροπολέμους και μεταφέρονται στα νοσοκομεία με αναπνευστικά προβλήματα. Θεωρούμε λοιπόν, εν έτη 2008, φυσιολογικό όχι μόνο τον πετροπόλεμο αλλά και την ανάμιξη παιδιών σε όλα αυτά.
Μίλησα για απαίδευτα παιδιά και με έθιξαν αποκαλώντας με "γρανάζι του συστήματος" και "δημόσια υπάλληλο-καθηγήτρια", υπονοώντας πως είμαι από τις καθηγήτριες που μπαίνουν στην τάξη και κοιμούνται. Το πιο αστείο δε ήταν το οτι με χαρακτήρισαν δεξιά! (Αυτό και αν είναι βρισιά για μένα!). Ακόμα, έφτασαν στο σημείο να στραφούν ενάντια σε ολόκληρο τον κλάδο των εκπαιδευτικών.
Κύριοι, οι εκπαιδευτικοί δεν είναι πανάκεια ή οι σωτήρες του κόσμου. Οι εκπαιδευτικοί είναι εκεί για να μάθουν στο παιδί 2-3 βασικά πράγματα και για να του εμφυσήσουν όσο μπορούν τις βασικές ηθικές αξίες της ζωής. Ακόμα σπανιότερα, να μπορέσουν να ανοίξουν νέους δρόμους στα παιδιά και να τα φέρουν σε επαφή με τον πολιτισμό, τις τέχνες, την αληθινή γνώση. Δε μπορείτε λοιπόν να ρίχνετε το βάρος για την κατάντια των νέων στους καθηγητές και τους δασκάλους. Δε μπορούν να κάνουν πλύση εγκεφάλου στα παιδιά. Αν ένα παιδί μεγαλώνει σε ένα αμφίβολο οικογενιακό περιβάλλον θα αναπαράγει στη ζωή του ότι βιώνει καθημερινά: είτε αυτό είναι έλλειψη σεβασμού είτε χαμηλό επίπεδο είτε βία είτε όλα μαζί.
Στο κάτω κάτω, τα παιδιά περνούν τα 2/3 της ημέρας τους στο σπίτι, με το οικογενιακό και φιλικό τους περιβάλλον και όχι στο σχολείο. Οι δάσκαλοι απλά προσπαθούν να βελτιώσουν αυτό που έχουν μπροστά τους. Ο πρώτος λόγος λοιπόν είναι της ίδιας της οικογένειας. Ας πάψουμε πλέον να κατηγορούμε τους άλλους για όσα γίνονται και κυρίως ας σταματήσουμε να επιβραβεύουμε την αναρχική συμπεριφορά των παιδιών.
1 comment:
Θέλω να καταθέσω την άποψή μου κι'εγώ.
Συμφωνώ ότι η πράξη του αστυνομικού ήταν ανεπίτρεπτη.
Αλλά το ίδιο ανεπίτρεπτη είναι και η αντίδραση των νέων! έπρεπε να είναι στο σχολείο τους και να κάνουν μάθημα. είναι ανήλικοι, οπότε δεν έχουν δικαίωμα ακόμη πολιτικού λόγου!
Post a Comment