Με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου νιώθω πλέον πολύ προβληματισμένη και ακόμα περισσότερο εκνευρισμένη. Ήξερα οτι οι πολιτικοί είναι η χειρότερη φάρα. Γνωρίζω καλά οτι οι δημοσιογράφοι κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος. Η διαπίστωση όμως που έκανα σήμερα, οτι το χειρότερο που μπορεί να σου τύχει είναι να ακούσεις πολιτικό-πρώην δημοσιογράφο να μιλάει, ήταν τουλάχιστον αποκαλυπτική.
Πολιτικός και δημοσιογράφος, συνδυασμός που σκοτώνει! Το θανατηφόρο μίγμα ξύλινου λόγου και δήθεν διακαή πόθου για την αναζήτηση της αλήθειας έχει αποδειχθεί ουκ ολίγες φορές καταστρεπτικό. Τρανό παράδειγμα η περίπτωση του Golden Lady...Παρντόν! Golden Boy ήθελα να πω. Μιλάω φυσικά για τον Ρουσό-έπιασα το Θεό από τον-πουλο και χιλίων δυο άλλων που θεωρούν φυσιολογικό το πέρασμα από τη θέση του «μαχητή» στη θέση του «κατατρεγμένου» χωρίς απώλειες.
Η περίπτωση του πολιτευόμενου δημοσιογράφου είναι εκ φύσεως «κατάσταση» αντιθετική και δε μπορεί να υπάρχει, εκτός ολίγων περιπτώσεων ανθρώπων αξιόλογων και πάνω από όλα μορφωμένων. Και με τον όρο μορφωμένος δεν εννοώ μόνο καταρτισμένος, με πτυχία και τα λοιπά, αλλά κυρίως με συνείδηση σε όλους τους τομείς. Ότι και αν μπορεί να σημαίνει αυτό. Γιατί πτυχία έχουν πολλοί, κοινωνική συνείδηση όμως κανείς. Ας μη ξεχνάμε πως η ελληνική δημοσιογραφία στηρίζεται κυρίως στη γνώμη απαίδευτων που απλά χώθηκαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στα άκαρπα χωράφια της δημοσιογραφίας.
Αυτά που άκουσα σήμερα, με αφορμή τα γεγονότα που αφορούν τον θάνατο του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ήταν τουλάχιστον απαράδεκτα. Ο λόγος για τον κύριο Αργύρη Ντινόπουλο, πρώην δημοσιογράφο και νυν βουλευτή -τι άλλο- Νέας Δημοκρατίας.
Ο κύριος Ντινόπουλος, έχει κάθε δικαίωμα να πιστεύει και να λέει ότι θέλει για το θάνατο του παιδιού. Το θέμα είναι πως το λέει και πως επιχειρηματολογεί. Φαίνεται πως η δημοσιογραφία δεν του έμαθε και πολλά, όπως το να «σώνεις λόγια». Καλεσμένος στην εκπομπή της κυρίας Πόπης Τσαπανίδου «Συμβαίνει Τώρα» άνοιξε το στόμα του και μας έκανε όλους να αναφωνήσουμε «Δε Μπορεί να Συμβαίνει αυτό, ούτε τώρα ούτε αύριο ούτε ποτέ!».
Τι να πρωτοπώ! Ότι γινόντουσαν επεισόδια και δεν άφηνε την Τσαπανίδου να μιλήσει; Κλασική πολιτική μαλακία για να δείξουν συνείδηση και πάθος. Ότι μίλαγε για τους μαθητές σαν να τους ήξερε και από χθες; Τι σχέση έχεις εσύ κύριε Ντινόπουλε με το εκπαιδευτικό σύστημα και τους μαθητές; Πως μπορείς εσύ να έχεις λόγο για κάτι που δε το γνωρίζεις από μέσα; Αυτό όμως που με εκνεύρισε περισσότερο απ’ όλα και που δε θα το ξεχάσω ποτέ ΜΑ ΠΟΤΕ στη ζωή μου ήταν η επαναλαμβανόμενη φράση του: «Ο μικρός Αλέξανδρος δεν ήταν ένα οποιοδήποτε παιδί. Ήταν ένα παιδί τον Βορείων Προαστίων!». Μωρέ τι μας λες! Τα @@ μας κουνιούνται ωσάν χριστουγεννιάτικες μπαλίτσες!
Από πότε τα παιδιά των Βορείων Προαστίων αποποιούνται των ευθυνών τους και στολίζονται με το πέπλο της διαύγειας; Δηλαδή αν ο νεκρός μαθητής ήταν από τα Δυτικά Προάστια τι θα γινόταν; Θα τον καταδικάζατε ως εγκληματία ή θα τον παρουσιάζατε ως αδικοχαμένο φτωχό μαχητή ταπεινής καταγωγής για να εξυπηρετήσετε τα συμφέροντά σας; Από πότε οι κάτοικοι της Αθήνας χωρίζονται σε Βόρειους και Νότιους; Τι πρέπει εγώ ως κάτοικος Λιοσίων να σκεφτώ όταν σε ακούω επανειλημμένως να λες πως «Δεν ήταν ένα απλό παιδί αλλά ένας σκεητμπορτίστας των Βορείων Προαστίων». Από πότε οι κάτοικοι Βορείων Προαστίων δε θεωρούνται απλοί ισότιμοι άνθρωποι και χρήζουν ειδικής μεταχείρισης;
Δεν έχω τίποτα με τους ανθρώπους που μένουν στα Βόρεια Προάστια και προς Θεού, δε θα μπορούσα να μιλήσω άσχημα για ένα παιδί που έχασε τη ζωή του. Θεωρώ όμως εντελώς αδιανόητο να παρακολουθώ έναν πολιτικό αντιπρόσωπο να υποστηρίζει το δίκαιο του νεκρού παιδιού με το επιχείρημα ότι δεν ήταν όποιος και όποιος αλλά κάτοικος Β.Π.!
Η γελοιότητά του δε σταμάτησε εκεί αλλά συνέχισε λέγοντας πως κάποιοι (εξωγήινοι θα’ ναι) προβάλουν τα Εξάρχεια ως γκέτο ναρκομανών και γενικότερης εξαθλίωσης. Επέμεινε στη θέση αυτή για να αποδείξει τι; Ότι το παιδί παρασύρθηκε και επηρεάστηκε από το κλίμα που επικρατεί για τα Εξάρχεια και έπραξε αναλόγως; Ότι φταίνε τα Media, τα οποία υπηρετούσε τόσα χρόνια, που έχουν χαλάσει τη φήμη των Εξαρχείων; Ότι τα Εξάρχεια είναι παρεξηγημένα και μπορείς να περπατάς αμέριμνος το βράδυ; Τι ήθελε να αποδείξει; ΤΙ; Δεν υπήρχε κανένα απολύτως νόημα στα όσα έλεγε. Καταπιάστηκε με ένα θέμα άσχετο με την ουσία του ζητήματος και με την φλυαρότητα και το ξύλινο λόγο του κατάφερε να μας ζαλίσει τα ήδη σπασμένα @@.
Κύριε Ντινόπουλε, σας ευχαριστώ που με κάνατε να καταλάβω πως η ταπεινή μου καταγωγή θα με συντροφεύει σε όλη την πορεία της ζωής μου. Το καταλαβαίνω καθημερινά, το κατάλαβα μία ακόμα φορά ακούγοντάς σας να μιλάτε με τόση αγάπη για ένα παιδί των Βορείων Προαστίων. Χαίρομαι για το παιδί σας. Αν θυμάμαι καλά είπατε πως και ο δικός σας ο γιος ήταν κάπου εκεί την ώρα των επεισοδίων. Τι σύμπτωση... Δόξα το παιδί, σώθηκε! Χαίρομαι πραγματικά που άνθρωποι σαν εσάς μας διοικούν. Άνθρωποι που ξέρουν να λένε την αλήθεια έξω από τα δόντια, άνθρωποι με άμεσο λόγο, άνθρωποι πάνω από κόμματα και συμφέροντα. Σας ευχαριστώ!
Πολιτικός και δημοσιογράφος, συνδυασμός που σκοτώνει! Το θανατηφόρο μίγμα ξύλινου λόγου και δήθεν διακαή πόθου για την αναζήτηση της αλήθειας έχει αποδειχθεί ουκ ολίγες φορές καταστρεπτικό. Τρανό παράδειγμα η περίπτωση του Golden Lady...Παρντόν! Golden Boy ήθελα να πω. Μιλάω φυσικά για τον Ρουσό-έπιασα το Θεό από τον-πουλο και χιλίων δυο άλλων που θεωρούν φυσιολογικό το πέρασμα από τη θέση του «μαχητή» στη θέση του «κατατρεγμένου» χωρίς απώλειες.
Η περίπτωση του πολιτευόμενου δημοσιογράφου είναι εκ φύσεως «κατάσταση» αντιθετική και δε μπορεί να υπάρχει, εκτός ολίγων περιπτώσεων ανθρώπων αξιόλογων και πάνω από όλα μορφωμένων. Και με τον όρο μορφωμένος δεν εννοώ μόνο καταρτισμένος, με πτυχία και τα λοιπά, αλλά κυρίως με συνείδηση σε όλους τους τομείς. Ότι και αν μπορεί να σημαίνει αυτό. Γιατί πτυχία έχουν πολλοί, κοινωνική συνείδηση όμως κανείς. Ας μη ξεχνάμε πως η ελληνική δημοσιογραφία στηρίζεται κυρίως στη γνώμη απαίδευτων που απλά χώθηκαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στα άκαρπα χωράφια της δημοσιογραφίας.
Αυτά που άκουσα σήμερα, με αφορμή τα γεγονότα που αφορούν τον θάνατο του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ήταν τουλάχιστον απαράδεκτα. Ο λόγος για τον κύριο Αργύρη Ντινόπουλο, πρώην δημοσιογράφο και νυν βουλευτή -τι άλλο- Νέας Δημοκρατίας.
Ο κύριος Ντινόπουλος, έχει κάθε δικαίωμα να πιστεύει και να λέει ότι θέλει για το θάνατο του παιδιού. Το θέμα είναι πως το λέει και πως επιχειρηματολογεί. Φαίνεται πως η δημοσιογραφία δεν του έμαθε και πολλά, όπως το να «σώνεις λόγια». Καλεσμένος στην εκπομπή της κυρίας Πόπης Τσαπανίδου «Συμβαίνει Τώρα» άνοιξε το στόμα του και μας έκανε όλους να αναφωνήσουμε «Δε Μπορεί να Συμβαίνει αυτό, ούτε τώρα ούτε αύριο ούτε ποτέ!».
Τι να πρωτοπώ! Ότι γινόντουσαν επεισόδια και δεν άφηνε την Τσαπανίδου να μιλήσει; Κλασική πολιτική μαλακία για να δείξουν συνείδηση και πάθος. Ότι μίλαγε για τους μαθητές σαν να τους ήξερε και από χθες; Τι σχέση έχεις εσύ κύριε Ντινόπουλε με το εκπαιδευτικό σύστημα και τους μαθητές; Πως μπορείς εσύ να έχεις λόγο για κάτι που δε το γνωρίζεις από μέσα; Αυτό όμως που με εκνεύρισε περισσότερο απ’ όλα και που δε θα το ξεχάσω ποτέ ΜΑ ΠΟΤΕ στη ζωή μου ήταν η επαναλαμβανόμενη φράση του: «Ο μικρός Αλέξανδρος δεν ήταν ένα οποιοδήποτε παιδί. Ήταν ένα παιδί τον Βορείων Προαστίων!». Μωρέ τι μας λες! Τα @@ μας κουνιούνται ωσάν χριστουγεννιάτικες μπαλίτσες!
Από πότε τα παιδιά των Βορείων Προαστίων αποποιούνται των ευθυνών τους και στολίζονται με το πέπλο της διαύγειας; Δηλαδή αν ο νεκρός μαθητής ήταν από τα Δυτικά Προάστια τι θα γινόταν; Θα τον καταδικάζατε ως εγκληματία ή θα τον παρουσιάζατε ως αδικοχαμένο φτωχό μαχητή ταπεινής καταγωγής για να εξυπηρετήσετε τα συμφέροντά σας; Από πότε οι κάτοικοι της Αθήνας χωρίζονται σε Βόρειους και Νότιους; Τι πρέπει εγώ ως κάτοικος Λιοσίων να σκεφτώ όταν σε ακούω επανειλημμένως να λες πως «Δεν ήταν ένα απλό παιδί αλλά ένας σκεητμπορτίστας των Βορείων Προαστίων». Από πότε οι κάτοικοι Βορείων Προαστίων δε θεωρούνται απλοί ισότιμοι άνθρωποι και χρήζουν ειδικής μεταχείρισης;
Δεν έχω τίποτα με τους ανθρώπους που μένουν στα Βόρεια Προάστια και προς Θεού, δε θα μπορούσα να μιλήσω άσχημα για ένα παιδί που έχασε τη ζωή του. Θεωρώ όμως εντελώς αδιανόητο να παρακολουθώ έναν πολιτικό αντιπρόσωπο να υποστηρίζει το δίκαιο του νεκρού παιδιού με το επιχείρημα ότι δεν ήταν όποιος και όποιος αλλά κάτοικος Β.Π.!
Η γελοιότητά του δε σταμάτησε εκεί αλλά συνέχισε λέγοντας πως κάποιοι (εξωγήινοι θα’ ναι) προβάλουν τα Εξάρχεια ως γκέτο ναρκομανών και γενικότερης εξαθλίωσης. Επέμεινε στη θέση αυτή για να αποδείξει τι; Ότι το παιδί παρασύρθηκε και επηρεάστηκε από το κλίμα που επικρατεί για τα Εξάρχεια και έπραξε αναλόγως; Ότι φταίνε τα Media, τα οποία υπηρετούσε τόσα χρόνια, που έχουν χαλάσει τη φήμη των Εξαρχείων; Ότι τα Εξάρχεια είναι παρεξηγημένα και μπορείς να περπατάς αμέριμνος το βράδυ; Τι ήθελε να αποδείξει; ΤΙ; Δεν υπήρχε κανένα απολύτως νόημα στα όσα έλεγε. Καταπιάστηκε με ένα θέμα άσχετο με την ουσία του ζητήματος και με την φλυαρότητα και το ξύλινο λόγο του κατάφερε να μας ζαλίσει τα ήδη σπασμένα @@.
Κύριε Ντινόπουλε, σας ευχαριστώ που με κάνατε να καταλάβω πως η ταπεινή μου καταγωγή θα με συντροφεύει σε όλη την πορεία της ζωής μου. Το καταλαβαίνω καθημερινά, το κατάλαβα μία ακόμα φορά ακούγοντάς σας να μιλάτε με τόση αγάπη για ένα παιδί των Βορείων Προαστίων. Χαίρομαι για το παιδί σας. Αν θυμάμαι καλά είπατε πως και ο δικός σας ο γιος ήταν κάπου εκεί την ώρα των επεισοδίων. Τι σύμπτωση... Δόξα το παιδί, σώθηκε! Χαίρομαι πραγματικά που άνθρωποι σαν εσάς μας διοικούν. Άνθρωποι που ξέρουν να λένε την αλήθεια έξω από τα δόντια, άνθρωποι με άμεσο λόγο, άνθρωποι πάνω από κόμματα και συμφέροντα. Σας ευχαριστώ!
No comments:
Post a Comment