Δώρος Δημοσθένους *** One for the road

Μέσα σε όλη την τρέλα και τον παραλογισμό των τελευταίων ημερών, να και κάτι καλό. Ο Δώρος Δημοσθένους ετοιμάζει τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο "One for the Road". Τίτλος παρμένος από την ομώνυμη παράσταση, που με μεγάλη επιτυχία είχε ανεβάσει το 2006.

Τότε που για πρώτη φορά ήρθα σε επαφή με τον καλλιτέχνη Δώρο Δημοσθένους και λάτρεψα την ευρηματικότητα, τη θεατρικότητα, το ταλέντο και το μεγαλείο της φωνής του. Καλλιτέχνης που μπορεί να τραγουδήσει τα πάντα, αλλά που κρυφά όλοι ευχόμαστε να βλέπουμε να τραγουδάει τα γοητευτικά rock'n'roll, jazz και blues, ως άλλος Elvis.

One for the road. Ένα ποτό ακόμα, ένα ποτό για το δρόμο. Ένα ποτό που ποτέ δεν είναι το τελευταίο και κάμποσες σκέψεις μέσα στη νύχτα, που θέλουμε να πνίξουμε στο μισοάδειο ποτήρι μας. Αυτό είναι το θέμα του αναμενόμενου δίσκου του Δώρου Δημοσθένους, αυτό θα είναι και το θέμα της παράστασης που θα δώσει με αφορμή την κυκλοφορία του δίσκου του.

Η παρουσίαση του δίσκου θα γίνει 20 και 27 Δεκέμβρη στον Ιανό. Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ!

Και η κόντρα καλά κρατεί...

Μου την είπαν σε προσωπικό επίπεδο, επειδή δε συμφωνώ με τα επεισόδια και κυρίως με την αναρχική στάση των μαθητών. Δε με νοιάζει τι συμβαίνει στον κοινωνικό περίγυρο. Τα παιδιά είναι παιδιά και είναι ανεπίτρεπτο να ερμηνεύουμε την επιθετική τους στάση ως ξέσπασμα καταπίεσης. Οι ενήλικες έχουν συνείδηση των πράξεών τους, μπορούν να δρουν ανεξέλεγκτα και να δέχονται τις συνέπειες. Εμείς ωφείλουμε να προστατεύουμε τους νέους.

Αφήνουμε τους νέους μας να ντροπιάζονται και να πιάνονται στα χέρια με αστυνομικούς για να ικανοποιήσουμε τα δικά μας θέλω, αυτά που εμείς θα θέλαμε να κάνουμε στο κατεστημένο αλλά είμαστε πολύ δειλοί για να τα κάνουμε. Βλέπουμε στους μαθητές με τις μολώτοφ τους εαυτούς μας και ξεχνάμε πως πρόκειται για 13χρονα παιδιά που δεν έχουν πλήρη συνείδηση των όσων κάνουν. Παιδιά που δεν έχουν φάει ακόμα το γερό χαστούκι της ζωής, παιδιά που ενώ θα μπορούσαν να διαμαρτυρηθούν με ειρηνικές πορίες και συναυλίες, τραυματίζονται σε πετροπολέμους και μεταφέρονται στα νοσοκομεία με αναπνευστικά προβλήματα. Θεωρούμε λοιπόν, εν έτη 2008, φυσιολογικό όχι μόνο τον πετροπόλεμο αλλά και την ανάμιξη παιδιών σε όλα αυτά.

Μίλησα για απαίδευτα παιδιά και με έθιξαν αποκαλώντας με "γρανάζι του συστήματος" και "δημόσια υπάλληλο-καθηγήτρια", υπονοώντας πως είμαι από τις καθηγήτριες που μπαίνουν στην τάξη και κοιμούνται. Το πιο αστείο δε ήταν το οτι με χαρακτήρισαν δεξιά! (Αυτό και αν είναι βρισιά για μένα!). Ακόμα, έφτασαν στο σημείο να στραφούν ενάντια σε ολόκληρο τον κλάδο των εκπαιδευτικών.

Κύριοι, οι εκπαιδευτικοί δεν είναι πανάκεια ή οι σωτήρες του κόσμου. Οι εκπαιδευτικοί είναι εκεί για να μάθουν στο παιδί 2-3 βασικά πράγματα και για να του εμφυσήσουν όσο μπορούν τις βασικές ηθικές αξίες της ζωής. Ακόμα σπανιότερα, να μπορέσουν να ανοίξουν νέους δρόμους στα παιδιά και να τα φέρουν σε επαφή με τον πολιτισμό, τις τέχνες, την αληθινή γνώση. Δε μπορείτε λοιπόν να ρίχνετε το βάρος για την κατάντια των νέων στους καθηγητές και τους δασκάλους. Δε μπορούν να κάνουν πλύση εγκεφάλου στα παιδιά. Αν ένα παιδί μεγαλώνει σε ένα αμφίβολο οικογενιακό περιβάλλον θα αναπαράγει στη ζωή του ότι βιώνει καθημερινά: είτε αυτό είναι έλλειψη σεβασμού είτε χαμηλό επίπεδο είτε βία είτε όλα μαζί.

Στο κάτω κάτω, τα παιδιά περνούν τα 2/3 της ημέρας τους στο σπίτι, με το οικογενιακό και φιλικό τους περιβάλλον και όχι στο σχολείο. Οι δάσκαλοι απλά προσπαθούν να βελτιώσουν αυτό που έχουν μπροστά τους. Ο πρώτος λόγος λοιπόν είναι της ίδιας της οικογένειας. Ας πάψουμε πλέον να κατηγορούμε τους άλλους για όσα γίνονται και κυρίως ας σταματήσουμε να επιβραβεύουμε την αναρχική συμπεριφορά των παιδιών.

Δεν πάμε καλά λέμεεεεεεεε...

Εκεί που χάζευα στο myspace μου εμφανίστηκε μια διαφήμιση στα δεξιά για ένα site neopagans.com ή κάτι τέτοιο. Κατάλαβα αμέσως οτι πρόκειται για κάποια ομάδα παγανιστών και είπα να μπω να δω τι ρόλο βαράνε. Μια ματιά στα θέματα του forum τους με έκανε να πιστέψω πως ο κόσμος έχει έλλειψη από μόρφωση ή από σεξ ή και από τα 2 μαζί!
Μου είπε μια μέρα ο xxx οτι βλέπει συνέχεια τρελούς ανθρώπους στο δρόμο, να παραμιλάνε ή να κάνουν σαν μουρλοί. Δε μου κάνει εντύπωση πλέον. Έτσι, δεν τρελάθηκα όταν διάβασα για τέρατα, ξόρκια και δαίμονες. Έλα όμως που το αχόρταγο μάτι μου έπεσε σε topic με τίτλο "Vampires".
Οι περισσότεροι σκεφτόμαστε ακαριαία το φαναστικό εκείνο αιμοβόρο ον. Απ' ότι διάβασα όμως υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν τους εαυτούς τους Vampires υπο 2 έννοιες:
1)ως θρησκεία, είναι δηλαδή μουντρούχες και πίνουν αίμα
2)πιστεύουν οτι έχουν τρύπα στην αύρα τους και για να αναπληρώσουν τη χαμένη ενέργεια πίνουν αίμα.
Μωρέ, τι πίνει ο κόσμος; (Αίμα)

http://www.theneopagans.com/forum/topics/vampires-1
Προσοχή! Να διαβαστεί μόνο από ενήλικες και κυρίως από άτομα που είναι ικανά να κρίνουν τι είναι σωστό και (ο)τι είναι λάθος!!!

Ζα

Δε ξέρω από που να πρωταρχίσω. Ναι, στεναχωρήθηκα με το θάνατο του παιδιού, ναι, νευρίασα με τον αστυνομικό, όχι δε μπορώ να διανοηθώ πως όλες αυτές οι εκδηλώσεις βίας είναι φυσιολογικές και αιτιολογημένες.
Πρέπει να είσαι τουλάχιστον χαζός για να πιστέψεις πως όλα αυτά είναι ένα αναμενόμενο ξέσπασμα. Μπορεί να ακουστεί άσχημο αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που παιδί πέφτει νεκρό από σφαίρα αστυνομικού. Και όμως, έγινε χαμός. Γιατί τώρα; Γιατί έτσι;
Μα είναι τόσο δύσκολο πια να καταλάβετε πως οι ίδιοι οι αστυνομικοί είναι αυτοί που ρίχνουν τις μολότωφ; Αδυνατείτε να συνειδητοποιήσετε πως όλα αυτά είναι ένα σχέδιο για να ξεχαστεί το Βατοπέδιο και η σωρεία οικονομικών και μη σκανδάλων που φόρτωσε η κυβέρνηση τον ελληνικό λαό; Πόσο χαζός πρέπει να είσαι για να πιστέψεις πως όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης; Είμαστε όλοι πολλοί πιεσμένοι αλλά δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τις αποτρόπαιες πράξεις και τους βανδαλισμούς που παρακολουθούμε σε live -truman show- μετάδοση καθημερινά.
Αναρωτιώμαστε σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας και δε βλέπουμε πως εμείς είμαστε αυτοί που δίνουμε συνέχεια σε αυτό το χάλι. Μου έκαναν κριτική στο Facebook επειδή "έβρισα" τα παιδιά που συμμετέχουν σε βανδαλιστικές επιθέσεις. "Εκφράζουν την οργή τους", μου πέταξαν προσπαθώντας να με αποστομώσουν. Το μόνο που κατάφεραν είναι να με εξαγριώσουν ακόμα περισσότερο!
Από πότε ένα 13χρονο παιδί απέκτησε -προσοχή- ΠΟΛΙΤΙΚΗ συνείδηση; Κοινωνική συνείδηση έχει σίγουρα ή τουλάχιστον θα έπρεπε να έχει, αν έχει όντως μεγαλώσει σε ένα υγιές περιβάλλον, που προωθεί την κριτική σκέψη. Πόσοι μαθητές πιστεύετε οτι έχουν τον νου να αποφασίσουν για καταλήψεις, διαδηλώσεις και κάθε λογής αντίδραση; Σας το λέω εγώ. ΚΑΝΕΙΣ. Ένας νέος άνθρωπος μπορεί να εκνευριστεί, να αντιδράσει, να βρίσει. Δε θα φτάσει όμως στο σημείο να ρίξει πέτρες αν δεν τον πάρει κάποιος από το χεράκι να του πει "Να, έτσι γίνεται". Αυτός ο κάποιος μπορεί να είναι τα media, κάποιος ταραχοποιός μαθητής, κάποιο μέλος δήθεν αριστερής οργάνωσης, από αυτά που εισχωρούν στα σχολεία και φουσκώνουν τα μυαλά των μαθητών. Άτομα που κατά τη γνώμη δεν έχουν κανέναν ηθικό φραγμό. Που ενώ θα έπρεπε να απευθύνονται σε άτομα με πολιτική συνείδηση ή τουλάχιστον σε άτομα άνω των 18, είναι τόσα γελοία όντα και προσπαθούν να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους παραπλανώντας μικρούς μαθητές.
Δε θα πω τίποτα άλλο. Θα σας αντιγράψω απλά μια συνομιλία με κάποιους άλλους χρήστες στο Facebook, με αφορμή το σχολιασμό μου σε μια φωτογραφία. Η φωτογραφία έδειχνε κάποιους μαθητές να σπάνε το αστυνομικό τμήμα Ξάνθης. Αν αυτό για εσάς είναι μια φυσιολογική εικόνα, για μένα είναι η εικόνα του μέλλοντος. Απολαύστε…

Γελοιότις, γελοιότητος, τα πάντα γελοιότις...

Με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου νιώθω πλέον πολύ προβληματισμένη και ακόμα περισσότερο εκνευρισμένη. Ήξερα οτι οι πολιτικοί είναι η χειρότερη φάρα. Γνωρίζω καλά οτι οι δημοσιογράφοι κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος. Η διαπίστωση όμως που έκανα σήμερα, οτι το χειρότερο που μπορεί να σου τύχει είναι να ακούσεις πολιτικό-πρώην δημοσιογράφο να μιλάει, ήταν τουλάχιστον αποκαλυπτική.
Πολιτικός και δημοσιογράφος, συνδυασμός που σκοτώνει! Το θανατηφόρο μίγμα ξύλινου λόγου και δήθεν διακαή πόθου για την αναζήτηση της αλήθειας έχει αποδειχθεί ουκ ολίγες φορές καταστρεπτικό. Τρανό παράδειγμα η περίπτωση του Golden Lady...Παρντόν! Golden Boy ήθελα να πω. Μιλάω φυσικά για τον Ρουσό-έπιασα το Θεό από τον-πουλο και χιλίων δυο άλλων που θεωρούν φυσιολογικό το πέρασμα από τη θέση του «μαχητή» στη θέση του «κατατρεγμένου» χωρίς απώλειες.
Η περίπτωση του πολιτευόμενου δημοσιογράφου είναι εκ φύσεως «κατάσταση» αντιθετική και δε μπορεί να υπάρχει, εκτός ολίγων περιπτώσεων ανθρώπων αξιόλογων και πάνω από όλα μορφωμένων. Και με τον όρο μορφωμένος δεν εννοώ μόνο καταρτισμένος, με πτυχία και τα λοιπά, αλλά κυρίως με συνείδηση σε όλους τους τομείς. Ότι και αν μπορεί να σημαίνει αυτό. Γιατί πτυχία έχουν πολλοί, κοινωνική συνείδηση όμως κανείς. Ας μη ξεχνάμε πως η ελληνική δημοσιογραφία στηρίζεται κυρίως στη γνώμη απαίδευτων που απλά χώθηκαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στα άκαρπα χωράφια της δημοσιογραφίας.
Αυτά που άκουσα σήμερα, με αφορμή τα γεγονότα που αφορούν τον θάνατο του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ήταν τουλάχιστον απαράδεκτα. Ο λόγος για τον κύριο Αργύρη Ντινόπουλο, πρώην δημοσιογράφο και νυν βουλευτή -τι άλλο- Νέας Δημοκρατίας.
Ο κύριος Ντινόπουλος, έχει κάθε δικαίωμα να πιστεύει και να λέει ότι θέλει για το θάνατο του παιδιού. Το θέμα είναι πως το λέει και πως επιχειρηματολογεί. Φαίνεται πως η δημοσιογραφία δεν του έμαθε και πολλά, όπως το να «σώνεις λόγια». Καλεσμένος στην εκπομπή της κυρίας Πόπης Τσαπανίδου «Συμβαίνει Τώρα» άνοιξε το στόμα του και μας έκανε όλους να αναφωνήσουμε «Δε Μπορεί να Συμβαίνει αυτό, ούτε τώρα ούτε αύριο ούτε ποτέ!».
Τι να πρωτοπώ! Ότι γινόντουσαν επεισόδια και δεν άφηνε την Τσαπανίδου να μιλήσει; Κλασική πολιτική μαλακία για να δείξουν συνείδηση και πάθος. Ότι μίλαγε για τους μαθητές σαν να τους ήξερε και από χθες; Τι σχέση έχεις εσύ κύριε Ντινόπουλε με το εκπαιδευτικό σύστημα και τους μαθητές; Πως μπορείς εσύ να έχεις λόγο για κάτι που δε το γνωρίζεις από μέσα; Αυτό όμως που με εκνεύρισε περισσότερο απ’ όλα και που δε θα το ξεχάσω ποτέ ΜΑ ΠΟΤΕ στη ζωή μου ήταν η επαναλαμβανόμενη φράση του: «Ο μικρός Αλέξανδρος δεν ήταν ένα οποιοδήποτε παιδί. Ήταν ένα παιδί τον Βορείων Προαστίων!». Μωρέ τι μας λες! Τα @@ μας κουνιούνται ωσάν χριστουγεννιάτικες μπαλίτσες!
Από πότε τα παιδιά των Βορείων Προαστίων αποποιούνται των ευθυνών τους και στολίζονται με το πέπλο της διαύγειας; Δηλαδή αν ο νεκρός μαθητής ήταν από τα Δυτικά Προάστια τι θα γινόταν; Θα τον καταδικάζατε ως εγκληματία ή θα τον παρουσιάζατε ως αδικοχαμένο φτωχό μαχητή ταπεινής καταγωγής για να εξυπηρετήσετε τα συμφέροντά σας; Από πότε οι κάτοικοι της Αθήνας χωρίζονται σε Βόρειους και Νότιους; Τι πρέπει εγώ ως κάτοικος Λιοσίων να σκεφτώ όταν σε ακούω επανειλημμένως να λες πως «Δεν ήταν ένα απλό παιδί αλλά ένας σκεητμπορτίστας των Βορείων Προαστίων». Από πότε οι κάτοικοι Βορείων Προαστίων δε θεωρούνται απλοί ισότιμοι άνθρωποι και χρήζουν ειδικής μεταχείρισης;
Δεν έχω τίποτα με τους ανθρώπους που μένουν στα Βόρεια Προάστια και προς Θεού, δε θα μπορούσα να μιλήσω άσχημα για ένα παιδί που έχασε τη ζωή του. Θεωρώ όμως εντελώς αδιανόητο να παρακολουθώ έναν πολιτικό αντιπρόσωπο να υποστηρίζει το δίκαιο του νεκρού παιδιού με το επιχείρημα ότι δεν ήταν όποιος και όποιος αλλά κάτοικος Β.Π.!
Η γελοιότητά του δε σταμάτησε εκεί αλλά συνέχισε λέγοντας πως κάποιοι (εξωγήινοι θα’ ναι) προβάλουν τα Εξάρχεια ως γκέτο ναρκομανών και γενικότερης εξαθλίωσης. Επέμεινε στη θέση αυτή για να αποδείξει τι; Ότι το παιδί παρασύρθηκε και επηρεάστηκε από το κλίμα που επικρατεί για τα Εξάρχεια και έπραξε αναλόγως; Ότι φταίνε τα Media, τα οποία υπηρετούσε τόσα χρόνια, που έχουν χαλάσει τη φήμη των Εξαρχείων; Ότι τα Εξάρχεια είναι παρεξηγημένα και μπορείς να περπατάς αμέριμνος το βράδυ; Τι ήθελε να αποδείξει; ΤΙ; Δεν υπήρχε κανένα απολύτως νόημα στα όσα έλεγε. Καταπιάστηκε με ένα θέμα άσχετο με την ουσία του ζητήματος και με την φλυαρότητα και το ξύλινο λόγο του κατάφερε να μας ζαλίσει τα ήδη σπασμένα @@.
Κύριε Ντινόπουλε, σας ευχαριστώ που με κάνατε να καταλάβω πως η ταπεινή μου καταγωγή θα με συντροφεύει σε όλη την πορεία της ζωής μου. Το καταλαβαίνω καθημερινά, το κατάλαβα μία ακόμα φορά ακούγοντάς σας να μιλάτε με τόση αγάπη για ένα παιδί των Βορείων Προαστίων. Χαίρομαι για το παιδί σας. Αν θυμάμαι καλά είπατε πως και ο δικός σας ο γιος ήταν κάπου εκεί την ώρα των επεισοδίων. Τι σύμπτωση... Δόξα το παιδί, σώθηκε! Χαίρομαι πραγματικά που άνθρωποι σαν εσάς μας διοικούν. Άνθρωποι που ξέρουν να λένε την αλήθεια έξω από τα δόντια, άνθρωποι με άμεσο λόγο, άνθρωποι πάνω από κόμματα και συμφέροντα. Σας ευχαριστώ!