Hello mates!

Πόσες φορές έχω πάρει την απόφαση να ανοίξω και πάλι μπλογκ; Σας ξενίζει η λέξη "ανοίγω"; Πάντα αυτή χρησιμοποιούσα για τα μπλογκς. "Άνοιξε ένα μπλογκ", "έκλεισε" ένα άλλο...λες και είναι μαγαζάκια.
Φαντάζομαι το ένα μπλογκ δίπλα στο άλλο. Το καθένα πουλάει κάτι διαφορετικό. Έχει διαφορετικό χρώμα. Το διευθύνει μια διαφορετική προσωπικότητα. Στο ένα θες να πας να ψωνίσεις επειδή συμπαθείς τον ιδιοκτήτη. Στο άλλο πας για το προϊόν και στο παράλλο δεν πατάς ούτε με σφαίρες. Πολλά παίζουν. Σημασία έχει οτι τα μπλογκς αποτελούν μια ξεχωριστή και ιδιαίτερη πτυχή του διαδικτύου, της πληροφόρησης, της επικοινωνίας.
Έχω΄ήδη διατελέσει 2 χρόνια μπλόγκερ στην A.V., απ' όπου και έφυγα θριαμβευτικά. Πέρασα 2 όμορφα χρόνια. Αντάλλαξα απόψεις, γνώρισα ανθρώπους, λογομάχησα με πολλούς άλλους, έγραψα κειμενάκια, τα οποία σίγουρα δεν είναι λογοτεχνικά αριστουργήματα αλλά για τα οποία είμαι πολύ περήφανη.
Πάντα έλεγα πως είναι καιρός να ανοίξω μπλογκ αλλά όλο κολλούσα. Λίγο ο ενθουσιασμός που δεν υπάρχει πια, λίγο το "κοινό" μου που το έχω χάσει, λίγο το τέλος της φοιτητικής ζωής και η έλλειψη χρόνου, με έχουν επηρεάσει αρνητικά. Στο παλιό μου μπλογκ, ήξερα οτι με διάβαζαν στάνταρντ 5 άνθρωποι. Τώρα, μου είναι λίγο δύσκολο να ξέρω οτι αρχίζω από το 0 και ότι τα πρώτα μου ποστς θα είναι κομμάτι ενός ημερολογίου που κανείς ποτέ δε θα διαβάσει.
Ωστόσο, το γνωστό κράξιμό μου έχει συσσωρευτεί τον τελευταίο καιρό και ψάχνει μέσο διαφυγής. Το σκέφτηκα από εδώ, το σκέφτηκα από εκεί και αποφάσισα πως αντί να πληρώσω μια περιουσία στους ψυχαναλυτές θα μπορούσα να ξεδώσω στο μπλογκ μου. Εκεί τουλάχιστον μπορώ να ακούσω παραπάνω από μια γνώμες.
Να' μαι λοιπόν, ανανεωμένη, τσαμπουκαλεμένη (μη ξεχνάμε τις παλιές κακές συνήθειες), ξανθιά πλέον και με άπειρη διάθεση να κράξω τους μισογύνηδες, τις κυράτσες, τους ελληνάρες, τη γραφειοκρατία, τα λαμόγια, τη ζωή σας, τη ζωή μου...Είμαι η Gomena tu Xuzuri! Καλώς σας βρήκα!